Hoi, ik ben een oorworm en ik wil zo graag ook ff met je kletsen. Mag dat? Er zijn echt mensen die over mij willen lezen dus kom op en geef me een kans. Ik zit echt bomvol goeie bedoelingen. Ik wil zo graag aardig gevonden worden dat ik me erg snel aanpas alleen maar om jou te behagen.
Om te beginnen zijn er 1800 verschillende soorten van mij. Das veel hè?!? Sommige hebben vleugels, maar de meeste kunnen niet vliegen. Dat is net als met die dingen aan mijn achterlijf. Het ziet er erg indrukwekkend uit maar het stelt niks voor. Ik kan er niet mee prikken of steken. Ik kan er zelfs niks mee vastpakken. Soms buig ik het omhoog en hou het dan dreigend boven zodat ik op een schorpioen lijk, maar ook dat is allemaal alleen maar bluf! Ik ben zo ongevaarlijk als een pissebed. En dat is niet de enige vergelijking met die diertjes want net als de pissebed leef ik ook 's nachts en houd ik ook van vochtige plekjes. Moet ik ook uitkijken voor uitdroging, en is mijn beroep ook opruimer. En toch ben ik zelfs in de verste verte nog geen familie van de pissebed. Maar heb ik wel net als hen ook pech gehad met het krijgen van mijn naam.
Ik heb één keer een foutje gemaakt. Ik heb namelijk iets en dat is een beetje raar, maar ik hou ervan om aangeraakt te worden. Nu moeten jullie ons niet gaan proberen te aaien hoor, want dat bedoel ik niet. Wij verstoppen ons het liefst op plekjes die precies groot genoeg zijn voor ons. Als we aan alle kanten worden aangeraakt, dan voelen we ons veilig.
Toen ik lang geleden één van jullie in het gras zag liggen slapen ben ik eens poolshoogte gaan nemen en het bleek er een feestje voor mij te zijn omdat er zoveel eetbare dingen bij elkaar verzameld waren. Och ik heb zo zitten smullen dat ik heel de tijd vergeten was. Ineens kwam de zon op en moest ik rennen om mezelf te redden. Ik zag zijn oor en dacht dat dat een mooi plekje voor me was. Dat ik daar veilig zou zijn maar ik had het mis! Ik kan helemaal niet leven in iemands oor! Oh nee! Maar toen had ik mijn naam dus wel al te pakken hè! Zo snel gaat dat. Zo stom! Ik ben er nooit meer vanaf gekomen ook.
Er zijn zelfs opportunisten geweest die geprobeerd hebben om mensen wijs te maken dat een goedje gemaakt van gestampte mij met wat olie, doofheid zou genezen. Onzin natuurlijk, maar goed, het duurde even voor dat duidelijk werd. Dat is een zwarte bladzijde uit onze geschiedenis.
Waarin we ook op pissebedden lijken is onze moeders. Wij hebben ook van die lieve, zorgzame moeders. Sommige van ons kunnen zelfs levend baren, maar de meeste leggen eitjes en onze moeders blijven dan bij die eitjes om ervoor te zorgen en bedreigingen te neutraliseren. Ze jaagt zelfs onze vader weg om ons te beschermen. Gelukkig, maar want wij zijn zulke makkelijke eters dat we onze hand ook niet omdraaien voor een beetje kannibalisme.
Onze moeder is gelukkig anders. Zij heeft zo n groot moederhart dat ze alle eitjes elke dag even aflikt om ze schoon en vochtig te houden en dit zelfs 3 maanden vol kan houden. Ze eet dan wel de eitjes die niet goed zijn er van tussen, maar dat is opruimen en overleven. Dat kan ik haar niet kwalijk nemen.
Ik zei het eerder al, wij zijn makkelijke eters. We passen ons aan aan de omgeving. Plant of dier, levend of dood, het maakt me niet uit. Daar waar veel van is, dat zal ik eten. Dus heb je veel bladluis in je kersenboom? Dan eet ik alleen nog maar luis. Maar zijn de luizen op, dan ga ik graag verder met de kersen. Ik zal er zelf geen gaatje in bijten, maar als een ander al begonnen is, of er zit een andere kleine beschadiging, ik lust echt alles!
En er zijn er ook veel die mij lusten. Ik sta bij veel vogels op de menukaart, maar ook andere insecteneters lusten mij graag. Daarom ben ik ook zo snel. Ik moet kunnen vluchten. Anders zou ik een te gemakkelijk hapje zijn.
Eigenlijk ben ik een ideale bewoner in je tuin voor als je hulp nodig hebt met opruimen of een luizenplaag of gewoon omdat andere dieren van voedsel wilt voorzien. Ik laat me gemakkelijk lokken met een oorwormen-hotelletje in een boom. Die zijn nog simpel zelf te maken ook. Leuk voor met de kinderen. Maar let wel, niet te veel anders nemen we de overhand en krijgen we ruzie omdat we gaan we eten wat jij niet kwijt wil. Dat wil ik niet! Ik wil aardig gevonden worden. Ik wil helpen. Maar bovenal wil ik dat je weet dat ik echt helemaal niks, maar dan ook echt helemaal niks met je oren te maken heb!
Was getekend, je pleaser, de oorworm.
================================
Knutseltip: zelf oorwormen hotelletje maken
Neem een klein stenen bloempotje. Zo een met een gat in de bodem. Neem een flink bosje lang stro en maak in het midden een stuk ijzerdraad vast. Steek dit door het gat van de bloempot-bodem zodat hij op de kop hangt en met stro is gevuld. Bevestig het ijzerdraad aan een tak zo dat de rand van de bloempot tegen de stam en/of een tak komt. Oorwormen willen kruipend naar binnen, maar hebben geen moeite om te delen dus 1 is genoeg. Tenzij je een hele boomgaard hebt natuurlijk.
Je oorwormenhotel is klaar voor gebruik en los van eens in de paar jaar misschien het stro vernieuwen ook onderhoudsvrij.
(Ps deze heb ik zelf geschreven. Ik hoop op uw goedkeuring! Het is incompleet maar dat is mijn bewuste keuze. Aanvullingen zijn leuk. Ideeën voor andere onderwerpen zijn ook welkom! Dit was ook een verzoekje
)Foto's met dank aan Jean Pierre, Wim Hazeleger, SA Gorter, Piet Ruiter en Joris Lievens.
Bron: Uit de pen gevallen
