hierbij deel ik één van de vele verhalen uit mijn boek
Het laddertje
Het was een mooie zomerdag, het ideale weer om eens te gaan kijken of er wat te fotograferen was in de berm met wilde bloemen in onze wijk. Ik ging wat zoeken tussen de struiken en op de bloemblaadjes maar zag niet veel: er waren mensen bezig met hun oprit proper te maken, waardoor er veel beweging en lawaai was. Plots zag ik een mooie zweefvlieg en besloot ze te volgen. Ze vond de bloemen bij de buren blijkbaar leuker dan in de berm en ging zitten op een juffertje in het groen. Ik zag een man al met gefronst gezicht naar mij kijken omdat hij geen idee had van wat ik deed. Ik legde hem uit dat ik foto's nam van insecten en spinnen. Hij vond het grappig dat een vrouw graag insecten ziet (ja, hij moest eens weten). Ik vroeg hem dus vriendelijk of ik langs zijn tuin even mocht kijken en hij vond dat prima. De zweefvlieg zat nog steeds te genieten van het juffertje, maar ik kon er maar geen goede foto van maken. Plots zei de man al lachend “Je mag mijn laddertje gebruiken als je wilt”. Ik weet dat ik niet groot ben, een laddertje kan helpen... Ik ging dus op het laddertje staan en zag een prachtig beeld. Ik ga nu wel geen laddertje in mijn rugzak steken als ik op pad ga, maar weet nu wel dat macrofotografie uit de hoogte ook zeker knap resultaat kan opleveren.
Terassjeskommazweefvlieg op de foto zitten op een juffertje in het groen
