Pareltjes uit de maand juni 2023
Wespachtigen - Goudwespen
Tandgoudwesp onbekend
De goudwesp is vrij algemeen, maar omdat hij zo mooi is, krijgt hij hier aandacht. De familie goudwesp omvat maar liefst 83 geslachten die zijn samengevat in 5 subfamilies. Ze hebben een parasitaire levenswijze in verschillende vormen: er zijn broedparasieten, waarbij de larve de gastheerlarve doodt en zich voedt met de voedselvoorraad en er zijn sluipwespen die de volwassen larven of poppen van de gastheersoort aanvallen. Gastheersoorten zijn bijvoorbeeld bijen, graafwespen of plooivleugelwespen. Eten en gegeten worden lijkt het motto van de goudwesp.
Bron: Wikipedia
Bodemwantsen en Graafwantsen:
Rotsridderwants
In Nederland en België is deze soort zeer zeldzaam; vorig jaar werd hij waargenomen in Zuid-Limburg. Het is een soort die vooral in Zuid-Europa en het Middellandse zeegebied voorkomt. Ze houden van de warme, droogte van rotsen, maar komen ook in vochtigere habitats voor. Leven vooral van zaden (niet alle soorten) die op de grond liggen, zoals van herfsstijloos, witte engbloem en planten uit de composieten- en schermbloemenfamilie.
Bron: Waarneming.nl
Wilde planten:
Kluwenklokje
Staat op de Rode Lijst als ernstig bedreigd. Is zeer sterk achteruit gegaan door het scheuren van onproductief grasland. Kluwenklokje dankt de naam aan de bloeiwijze van ongesteelde bloemen die in groepjes (kluwens) in de bladoksels zitten. Kwam oorspronkelijk in het wild voor langs rivieren en soms in Zuid-Limburg (geen vaste standplaats). De natuurlijke groeiplaats is op zonnige en matig vochtige bodem van kalk- of humushoudend zand, klei of leem.
Bron: Verspreidingsatlas.nl
Echte libellen:
Beekrombout
De beekrombout is zeldzaam en staat op de Rode Lijst als bedreigd, toch staan er nogal wat foto’s op de site van Flora en Fauna en dat hangt waarschijnlijk samen met het sterke herstel dat de soort laat zien. Dit is te lezen op de website van de Vlinderstichting: zowel in het rivierengebied als langs verschillende beken in Zuid- en Oost-Nederland is de soort weer teruggekeerd. Het herstel is grotendeels te danken aan verbetering van de waterkwaliteit, mogelijk in combinatie met beekherstelmaatregelen.
Uitgebreide informatie over leefwijze op: Vlinderstichting.nl
Uitgebreide informatie over leefomgeving in de pdf op:
Natuurtijdschriften.nl
Zwartkopmierenleeuw
Zwartkopmierenleeuw
Hoewel de mierenleeuw niet zeldzaam is (voor zover ik dat kan vinden), zijn er weinig waarnemingen op de Verspreidingsatlas. De volwassen mierenleeuw lijk op een waterjuffer, maar is er geen familie van. Dat is te zien in rust: de mierenleeuw vouwt de vleugels als afdakje op de rug, waar waterjuffers de vier vleugels achter de rug tegen elkaar met de rand naar boven vouwen. De mierenleeuw is wel verwant aan de gaasvlieg (Chrysoperla carnea) en net zoals gaasvliegen is het geen goede vlieger; snelheid en wendbaarheid zijn beperkt. De mierenleeuw rust overdag op planten en is nachtactief. Zijn naam dankt hij aan de larve die met een valkuil zijn prooi vangt, vooral mieren. In de link op Wikipedia is in een filmpje uit het bioscoopjournaal van 1957 (!) te zien hoe de larve van de mierenleeuw een mier vangt.
Bron: Wikipedia
Echte libellen:
Veel mensen denken dat de juffers die we in de tuin zien libellen zijn. Ik noem die kleine, fragiele azuurblauwe insecten bij mijn vijver altijd libellen, maar dat zijn dus juffers. Ze horen onder de orde van de Libellen of Odonata, dat is de orde van gevleugelde insecten, waar de Echte libellen en Juffers ondersoorten van zijn. Echte libellen zien er totaal anders uit en als ik dat uitleg, roept iedereen ‘oh ja’. Echte libellen hebben verschillende maten, van heel klein tot heel groot, en zijn veel steviger gebouwd dan juffers. De grootste libelle, de grote keizerlibel, is maar liefst 10,5 cm lang. Libellen hebben brede achtervleugels en zijn razendsnel en wendbaar als ze vliegen. Ze hebben een grote kop met flinke facetogen in het midden en brede schouders, het zijn echte patsers. Wanneer we ze zien vliegen, hebben ze soms al een lang traject achter de rug. Na het uitkomen van de eitjes brengen de larven onder water door. Dat kan soms wel vijf jaar duren en dan is de larve steeds op zoek naar prooidieren. Als ze dan eindelijk boven water komen, is de enige taak de voortplanting en dan eindigt het leven. Een enkele soort overwintert. In de korte tijd dat ze leven eten ze kleine insecten, muggen, vliegen en microvlinders. Ik zag een keer een libelle met een vlinder tussen zijn kaken, een indrukwekkend gezicht. Voor meer over de bijzondere voortplanting en andere aspecten van de levenswijze, zie:
Onzenatuur.be en Wikipedia
Met dank aan Brigitte, voor het initiatief en de samenstelling van de nieuwsbrief
