Pareltjes uit de maand november en oktober 2023
Geelbuikvuurpad - Bombina variegata
De geelbuikvuurpad (Bombina variegata) is een padachtige kikker uit de familie Bombinatoridae en het geslacht vuurbuikpadden.
De kikker heeft een groot verspreidingsgebied in het midden en zuiden van Europa en komt onder andere voor in België en Nederland. Hier is de soort echter zeer zeldzaam en ernstig bedreigd.
De geelbuikvuurpad is een kleine, gedrongen kikker met een afgeplat lichaam.
De lichaamslengte is ongeveer 35 tot 45 millimeter, maximaal 56 mm, de mannetjes blijven iets kleiner dan de vrouwtjes.
De kleur van de bovenzijde is variabel, van geelbruin tot bruin, olijfgroen of grijs. De kleur verschilt enigszins per leefgebied.
Zowel de voor- als achterpoten zijn donker gebandeerd, maar door de donkere basiskleur is dit moeilijk te zien.
Soms komen op de rug twee vage lichte vlekken voor. Door de wratachtige structuren en de bruine tot grijze kleur van de bovenzijde van de poten, is de kikker goed gecamoufleerd en lijkt hij sprekend op een kluit.
De buikzijde is juist felgeel tot oranje. Minder dan 50% van het huidoppervlak bestaat uit zwarte, ronde strepen tot vlekken die per individu in aantal, grootte en vorm kunnen verschillen. Er is echter variatie; sommige exemplaren zijn helemaal geel of juist zwart aan de onderzijde.
Bij de meeste exemplaren overheerst de gele kleur en vloeien de gele vlekken van de onderzijde van de armen en de borst in elkaar over, evenals de vlekken onder de achterpoten en de liesstreek.
Ieder individu heeft na het eerste levensjaar een uniek, onveranderlijk buikpatroon, het is als het ware de vingerafdruk van de kikker. Dit kenmerk wordt gebruikt bij onderzoek naar populaties en monitoring.
De zwarte delen aan de onderzijde hebben hier en daar een lichter puntje, dit is een belangrijk verschil met de roodbuikvuurpad die vele witte puntjes heeft.
(bron: Wikipedia, zie Waarneming.nl voor bescherming van het soort)
Spinaziemot - Spoladea recurvalis
De spinaziemot (Spoladea recurvalis) is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De spanwijdte van de vlinder bedraagt tussen de 22 en 24 millimeter. De soort komt vooral uit de tropen, maar heeft een wereldwijde verspreiding.
De spinaziemot heeft veel kruidachtige planten als waardplanten.
In de tropen kan de soort zich tot plaag ontwikkelen voor de teelt van bijvoorbeeld spinazie, biet, katoen, maïs en soja.
De spinaziemot is in Nederland en in België een weinig waargenomen trekvlinder.
De eerste Nederlandse waarneming dateert uit 1968, de eerste Belgische uit 2004.
De soort kent één generatie, die vliegt van mei tot in september.
(bron: Wikipedia)
Kustvlekoog - Eristalinus aeneus
De kustvlekoog is een vrij algemene vlieg die voorkomt op weilanden met veel bloemen.
Zoals de naam ook al zegt komen ze veel meer voor dicht bij zee.
De vlieg is geheel glanzend donkerbruin tot zwart en heeft rode ogen die opvallend gespikkeld zijn.
Een verwante soort is de weidevlekoog. Die heeft nog op het borststuk lichtgrijze strepen.
De vliegtijd is meestal tussen februari en oktober.
(bron: Wikipedia
De lensgalwesp en de gallen
De gewone lensgalwesp (Neuroterus quercusbaccarum) is een wespensoort uit de familie van de galwespen (Cynipidae).
De wesp zelf is zeer klein en veel mensen hebben er nog nooit één gezien, de door de wesp geproduceerde gallen echter zijn wel massaal op de onderkant van de bladeren van de zomereik te zien, vooral in de herfst, vaak is de grond ermee bezaaid
De gallen zien eruit als gelige platronde bolletjes, oudere gallen worden rood van kleur. Aan de bovenzijde van het blad zijn de aanhechtingspunten van deze gallen goed te herkennen aan kleine gele stippen. Er is een enkele larve in elke gal. De in het voorjaar gevonden ronde bolvormige gallen hebben een diameter van 5 tot 7 mm. Ze zijn aanvankelijk groen van kleur, maar kunnen later roodbruin worden.
De platronde bolletjes bevatten alleen larven van de vrouwelijke lensgalwespen, die in de bolletjes overwinteren.
De gallen laten eerder los van het blad dan dat het blad van de boom valt, gallen die aan het blad blijven zitten komen niet uit en verdrogen. De larven ontwikkelen zich verder in de op de grond gevallen gallen.
In mei komen, van deze inmiddels uitgekomen wespen, zogenaamde besgalletjes voor.
Zowel op de jonge bladeren als op de bloemsteeltjes van de zomereik.
In deze galletjes kunnen zowel vrouwelijke als mannelijke galwespjes zitten.
(bron: Wikipedia)
Fototips voor paddenstoelen
Waar let je op bij het fotograferen van paddenstoelen?
Verschillende specialisten van het forum geven hun mening
Hoe vogels te determineren?
Waar let je op bij het determineren van vogels?
Verschillende specialisten van het forum geven hun mening
Ps. Vraag en/of opmerking over deze nieuwsbrief zijn in dit topic van harte welkom